HOARDING......

HOARDING......

வெளியூரில் உள்ள மகளிடம் கேட்டேன்-” உனக்கு என்ன பொருள் வாங்கி வைக்க வேண்டும்? “என்று.அதற்கு அவள் கூறினாள்-” Mama I don”t want anything. I have everything I need. Last week I saw a you tube video in which a Japanese lady said how to de clutter the house. So I decided I won’t hoard things hereafter and would de clutter my room." எனக்கு கேட்க ஆச்சரியமாக இருந்தது. எனக்கு ஏன் இந்த அறிவு வர மறுக்கிறது?

Hoarding என்பது பொருட்களில் மட்டுமல்ல பல ரூபங்களில் நம்மை பேய்பிடியாய் பிடித்து ஆட்டுகின்றது. இருக்கும் புத்தகங்களை படிக்காமல் மேலும் மேலும் வாங்கி சேர்ப்பது. அதற்கு அறிவை வளர்த்துக்கொள்ளத்தானே இதனை செய்கிறேன் என்ற சப்பைக்கட்டு வேறு. பார்க்கும் சமையல் குறிப்பையெல்லாம் சேகரித்து வைத்துக்கொள்ளுதல். தெரிந்த சாம்பாரையும், ரசத்தையுமே ஒவ்வொரு நாளும் ஒவ்வொருவிதமாக மனநிலைக்கு ஏற்றவாறு சமைக்கும் எனக்கு எதற்கு இத்தனை சமையல் குறிப்பு? அடுத்தது துணி பைத்தியம். அலமாரியில் இருப்பதையே ஒழுங்காக மடித்து வைத்து போட்டுக்கொள்ள நேரமும் இல்லை , போக வர இடமும் இல்லை. இதில் புது fashion என்று பார்ப்பதை எல்லாம் வாங்கி பத்திரமாக வைத்துக்கொள்வது.. மெஷின் தான் துணி துவைக்கிறது என்றாலும், அதனை காயவைத்து, மடித்து அவரவர் அலமாரியில் வைப்பதற்குள் ஒரு ராமாயணமே பாடிவிடுவேன். போட்டு பழசான துணியை விட பார்த்தே பழசான துணிதான் அதிகம். நம்மில் பலரை இந்த hoarding வலைக்குள் சிக்க வைப்பதே "SALE" என்ற வார்த்தை தான். விற்பவன் என்னவோ காசு வாங்காமல் சும்மா விற்பதைப் போல் வாங்கி வைத்து விடுகிறோம். அப்படி வாங்கும் பல பொருட்கள் வீட்டில் சும்மாவே தான் தூங்கி கொண்டிருக்கும்.

. Pinterest, Instagram, FB , whatsappல் பார்க்கும் கைவிணை பொருட்கள் செய்வது எப்படி, வீட்டை சுத்தமாக வைத்துக்கொள்வது எப்படி, சிகை அலங்காரங்கள் செய்வது எப்படி, முக அலங்காரம் செய்வது எப்படி, நகை டிசைன், சாமி பாடல்கள், சுலோகங்கள் என்று எதை பார்த்து பிடித்து போனாலும் அதனை சேமித்து வைத்துக்கொள்ளும் பழக்கம் வேறு. நூறு விஷயங்களை save செய்து வைத்து இருந்தால் அதில் ஒன்றிரண்டு விஷயங்களைக்கூட திரும்பி பார்ப்பது கிடையாது. பொருட்களில் துவங்கி, பாடல்கள், செய்திகள், நண்பர்கள், என்று பல நிலைகளில் இந்த hoarding வியாதி நம்மில் பலபேரை வாட்டி வதைக்கிறது. இப்பொழுது கைத்தொலைப்பேசி காமிரா வேறு வசதியாய் போனது. ஜாக்கெட் டிசைன் , கோலம், பிடித்த ஓவியங்கள், கோவில் சுவற்றில் பார்க்கும் சுலோகங்கள், கோவில் சாமி சிலைகள் என்று எல்லாவற்றையும் படம் பிடித்து தள்ளி விடுகிறோம். அத்தனையும் சேமிப்பு வங்கியில் இருப்பது போல் பத்திரமாக இருக்கிறது.

என் அப்பா கூறுவார், less luggage more comfort. இந்த அறிவு எனக்கு எப்பொழுதுதான் வரப்போகிறதோ? என் மகளுக்கு சீக்கிரமே வந்ததில் மகிழ்ச்சி அடைகிறேன். வரும் சந்ததியர் கட்டாயம் நம்மைப் போன்று சாமான்களைக்கட்டிக் கொண்டு வாழ்க்கையின் பாதி நேரத்தை வீணடிக்க மாட்டார்கள் என்று நம்புவோமாக. முன்பை விட இப்பொழுது impulsive buying குறைந்து விட்டதுதான். அதற்கு காரணம் ஞானோதயம் அல்ல சுத்தம் செய்ய முடியாத நிலை. வயதாக ஆக கொஞ்சமாக சாமான்களை வைத்துக்கொண்டு நிம்மதியாக வாழ ஆசை வருகிறது. நடைமுறையில் எப்பொழுது சாத்தியப்படுமோ ? பொருட்களை மட்டுமல்ல,
ஆசைகளையும், கோபங்களையும், வெறுப்புக்களையும், வக்கிரங்களையும், hoarding செய்வதை விட்டு ஒழிக்க பழக வேண்டிய காலம் வந்து விட்டது.

பிகு: இன்று மனசாட்சியின் குத்துதலுக்கு உட்பட்டு பல நாட்களாக காத்துக்கிடந்த பேண்ட்டை ஒரு வழியாக எடுத்து மடித்து தைத்து விட்டேன். இப்படி பல வேலைகள் வீட்டில் hoard செய்யப்பட்டு என் தீண்டலுக்காக காத்துக்கிடக்கிறது. கண்டும் காணாமல் இருப்பதை விட தினம் ஒரு சிறு முயற்சியாவது செய்ய வேண்டும் என்ற முடிவுடன் என் தையல் வேலை இன்று இனிதே முடிந்தது.