ஞாயிறு ஞானோதயம்:
தமிழ் மொழி மட்டும் தான் தாயாய் உருமாறுகிறதா? அதனால் தான் நமது பெயர்களில் கூட தமிழ்மகன்,தமிழ்குமரன், தமிழ்ச்செல்வன்,தமிழ்செல்வி, , , என்றெல்லாம் பெயர்கள் இருக்கிறதா? ஹிந்தி பேட்டா, ஹிந்திபேட்டி, மலையாளகுட்டி, மலையாளமோலே, மலையாள மகன், தெலுங்குகுமார்டே, தெலுங்குகுமாருடு, ]English girl, Italian damsel என்றெல்லாமும் இருக்கிறதா???? ஆம் “ தமிழ்” தாய் தான்.......
சனி கிழமை வெட்டி:::::ஒரு உம்ம தெரிஞ்சாகனும்!
நக போட்டு கல்யாணம் செய்யனு சரி !அது எதுக்கு நகயோட நட்டும் போடனுனு கேக்கறாய்ங்க?கல்யாணத்துக்கு அப்புறமா நட்டு கலண்டுடுச்சுனா என்ன செய்யறதுனு முன் ஜாக்கறதயா கேக்கறாய்ங்களோ??🤔🤔
Saturday, August 31, 2019
கந்தல் ஆனாலும்
கந்தல் ஆனாலும்
கசக்கிக் கட்டு
சாயம் ஏற்றப்பட்ட
துணிகளை மட்டும் அல்ல
சாயம் பூசப்பட்ட
மனங்களையும் தான்.....
கசக்கிக் கட்டு
சாயம் ஏற்றப்பட்ட
துணிகளை மட்டும் அல்ல
சாயம் பூசப்பட்ட
மனங்களையும் தான்.....
Flown away!
Flown away!
The chirping birdie left the nest!
The flapping of wings is not to be heard!
The small, little, sharp beak
no more to rub mama 's shoulder!
The food on the plate goes stale
without anyone to peck!
The little birdie has flown away
To nestle in a different nest,
Believing in the strength of its own wings!
No more does it need
the warmth of mama's feathers!
No more does it want to see
the world with mama's bird eye view!
Whilst the view of mama is fading
The scene that it sees seems to be a different one!
Mama is happy seeing her baby flying
But with the longing for the home coming!
The nest now seems to be just
interwining dried twigs and dried leaves,
It is not a home to sleep in peace!
The season changed
The tree is nude with no leaves to hide.
Still mama bird sits in the nest
with open wings waiting to
cuddle her once flown baby bird!
Time will fly!
The green leaves will cover the tree again!
The flowers will bloom
The fragrance will fill the air!
Welcoming sign for the baby to come again!
The baby shall come back .
The interwined twigs and dried leaves
will once again become a
Nest to nestle and cuddle!
The chirping music will play again
The small, little , sharp beak
will rub her shoulders once again......
The chirping birdie left the nest!
The flapping of wings is not to be heard!
The small, little, sharp beak
no more to rub mama 's shoulder!
The food on the plate goes stale
without anyone to peck!
The little birdie has flown away
To nestle in a different nest,
Believing in the strength of its own wings!
No more does it need
the warmth of mama's feathers!
No more does it want to see
the world with mama's bird eye view!
Whilst the view of mama is fading
The scene that it sees seems to be a different one!
Mama is happy seeing her baby flying
But with the longing for the home coming!
The nest now seems to be just
interwining dried twigs and dried leaves,
It is not a home to sleep in peace!
The season changed
The tree is nude with no leaves to hide.
Still mama bird sits in the nest
with open wings waiting to
cuddle her once flown baby bird!
Time will fly!
The green leaves will cover the tree again!
The flowers will bloom
The fragrance will fill the air!
Welcoming sign for the baby to come again!
The baby shall come back .
The interwined twigs and dried leaves
will once again become a
Nest to nestle and cuddle!
The chirping music will play again
The small, little , sharp beak
will rub her shoulders once again......
தூக்கனாங் குருவியின் கூடு.
மாளிகை வீட்டு
வரவேற்பறையில்
அழகான
தோரணமாய்
தொங்குகிறது,
தன் கூட்டிலிருந்து
விரட்டி அடிக்கப்பட்ட
தூக்கனாங் குருவியின்
கூடு....
வரவேற்பறையில்
அழகான
தோரணமாய்
தொங்குகிறது,
தன் கூட்டிலிருந்து
விரட்டி அடிக்கப்பட்ட
தூக்கனாங் குருவியின்
கூடு....
அத்தி வரதா....
அத்தி வரதா....
சிறு வயதில் சுதந்திர தினம்
அணிவகுப்பை நேரில் சென்று பார்க்க ஆசையாக இருக்கும். நாம் எங்கே டெல்லிக்கு போவது பார்ப்பது.மறுநாள் நாளிதழை திறந்து வைத்துக்கொண்டு படங்களை பார்த்து ரசிப்பதுண்டு. பின் தொலைகாட்சி பெட்டி வாங்கியவுடன் “ஆஹா நேரில் சென்று பார்த்தால் கூட இப்படி தெளிவாக பார்க்க முடியாது போல இருக்கிறதே” என்று தோன்ற ஆரம்பித்தது. இதைப் போலத்தான் யார் இறந்தாலும், எந்த விழா விளையாட்டு போட்டி ஆனாலும் தொலைகாட்சி முன் பிடித்து வைத்த பிள்ளையார் மாதிரி உட்கார்ந்து பார்ப்பதாகி விட்டது. இதே தான் அத்தி வரதரைப் பார்க்க வேண்டும் என்று தோன்றிய போதும் தோன்றியது. அங்கம் அங்கமாக ஒவ்வொரு நாளும் வெவ்வேறு அலங்காரத்தில் அழகாக கைதொலைப்பேசியிலேயே பார்க்க முடிகிறபொழுது எதற்கு இப்படி கூட்டத்தில் அடிபட்டு மிதிபட்டு பார்க்க வேண்டும் என்று தோன்றி விட்டது. கைபேசியில் ஜூம் செய்து மிக அருகில் பார்ப்பதை போன்று 3D எஃபெக்ட்டில் பார்க்க முடிகிறது. வரதரே இந்த கூட்டத்தை கண்டு மூச்சு முட்டுவார் போல. இவ்வளவு மனிதர்களையா நாம் படைத்தோம் என்று அவருக்கே சந்தேகம் வரும் அளவிற்கு நாளொரு மேனி பொழுதொரு வண்ணமாக கூட்டம் அலை மோதுகிறது. அத்தி வரதரையே மனிதர்கள் வெளியிடும் கார்பண்டையாக்ஸ்சைட் வாயும் சுற்றுச்சூழலில் கலந்திருக்கும் துற்நாற்றமும் தாக்கி அவர் இதற்கு மேல் இந்த பூவுலகில் இருந்தால் நமக்கு ஆஸ்த்துமா வந்துவிடும்.
இனி தண்ணீருக்குள் ஓய்வு எடுப்பதே மேல் என்று ஓடி விடுவார் போல......அத்திப்பூ போல வராத வரதர் வந்திருக்கிறார் . ஏண்டா வந்தோம் என்பதை போன்று அவருக்கு தோன்றவிடாமல் கொஞ்சம் அவரை சந்தோஷமாக வைத்திருக்கலாம் போல... விருந்தும் மருந்தும் மூன்று நாள் தான் என்பது சரிதான்.தண்ணீரை விட்டு வந்தவுடன் படுக்க வைத்து ஓய்வெடுக்க வைத்தார்கள். பின் சில நாட்கள் கழித்து எழுந்து கால் கடுக்க நிற்க வைத்து விட்டார்கள். உன்னை பார்க்க வரும் நாங்கள் கால் கடுக்க நின்று தரிசனத்திற்கு காத்துக் கிடக்கும் பொழுது நீ மட்டும் ஒய்யாரமாய் படுத்திக் கொண்டு காட்சி அளிக்கலாமா என்பதை போல
உள்ளது. எது எப்படியோ வரதர் என் கைதொலைபேசியில் தினமும் எனக்கு அழகாக காட்சி அளிக்கிறார். கோவிந்தா கோவிந்தா🙏🙏
அணிவகுப்பை நேரில் சென்று பார்க்க ஆசையாக இருக்கும். நாம் எங்கே டெல்லிக்கு போவது பார்ப்பது.மறுநாள் நாளிதழை திறந்து வைத்துக்கொண்டு படங்களை பார்த்து ரசிப்பதுண்டு. பின் தொலைகாட்சி பெட்டி வாங்கியவுடன் “ஆஹா நேரில் சென்று பார்த்தால் கூட இப்படி தெளிவாக பார்க்க முடியாது போல இருக்கிறதே” என்று தோன்ற ஆரம்பித்தது. இதைப் போலத்தான் யார் இறந்தாலும், எந்த விழா விளையாட்டு போட்டி ஆனாலும் தொலைகாட்சி முன் பிடித்து வைத்த பிள்ளையார் மாதிரி உட்கார்ந்து பார்ப்பதாகி விட்டது. இதே தான் அத்தி வரதரைப் பார்க்க வேண்டும் என்று தோன்றிய போதும் தோன்றியது. அங்கம் அங்கமாக ஒவ்வொரு நாளும் வெவ்வேறு அலங்காரத்தில் அழகாக கைதொலைப்பேசியிலேயே பார்க்க முடிகிறபொழுது எதற்கு இப்படி கூட்டத்தில் அடிபட்டு மிதிபட்டு பார்க்க வேண்டும் என்று தோன்றி விட்டது. கைபேசியில் ஜூம் செய்து மிக அருகில் பார்ப்பதை போன்று 3D எஃபெக்ட்டில் பார்க்க முடிகிறது. வரதரே இந்த கூட்டத்தை கண்டு மூச்சு முட்டுவார் போல. இவ்வளவு மனிதர்களையா நாம் படைத்தோம் என்று அவருக்கே சந்தேகம் வரும் அளவிற்கு நாளொரு மேனி பொழுதொரு வண்ணமாக கூட்டம் அலை மோதுகிறது. அத்தி வரதரையே மனிதர்கள் வெளியிடும் கார்பண்டையாக்ஸ்சைட் வாயும் சுற்றுச்சூழலில் கலந்திருக்கும் துற்நாற்றமும் தாக்கி அவர் இதற்கு மேல் இந்த பூவுலகில் இருந்தால் நமக்கு ஆஸ்த்துமா வந்துவிடும்.
இனி தண்ணீருக்குள் ஓய்வு எடுப்பதே மேல் என்று ஓடி விடுவார் போல......அத்திப்பூ போல வராத வரதர் வந்திருக்கிறார் . ஏண்டா வந்தோம் என்பதை போன்று அவருக்கு தோன்றவிடாமல் கொஞ்சம் அவரை சந்தோஷமாக வைத்திருக்கலாம் போல... விருந்தும் மருந்தும் மூன்று நாள் தான் என்பது சரிதான்.தண்ணீரை விட்டு வந்தவுடன் படுக்க வைத்து ஓய்வெடுக்க வைத்தார்கள். பின் சில நாட்கள் கழித்து எழுந்து கால் கடுக்க நிற்க வைத்து விட்டார்கள். உன்னை பார்க்க வரும் நாங்கள் கால் கடுக்க நின்று தரிசனத்திற்கு காத்துக் கிடக்கும் பொழுது நீ மட்டும் ஒய்யாரமாய் படுத்திக் கொண்டு காட்சி அளிக்கலாமா என்பதை போல
உள்ளது. எது எப்படியோ வரதர் என் கைதொலைபேசியில் தினமும் எனக்கு அழகாக காட்சி அளிக்கிறார். கோவிந்தா கோவிந்தா🙏🙏
சிறு வயதில் சுதந்திர தினம்
அணிவகுப்பை நேரில் சென்று பார்க்க ஆசையாக இருக்கும். நாம் எங்கே டெல்லிக்கு போவது பார்ப்பது.மறுநாள் நாளிதழை திறந்து வைத்துக்கொண்டு படங்களை பார்த்து ரசிப்பதுண்டு. பின் தொலைகாட்சி பெட்டி வாங்கியவுடன் “ஆஹா நேரில் சென்று பார்த்தால் கூட இப்படி தெளிவாக பார்க்க முடியாது போல இருக்கிறதே” என்று தோன்ற ஆரம்பித்தது. இதைப் போலத்தான் யார் இறந்தாலும், எந்த விழா விளையாட்டு போட்டி ஆனாலும் தொலைகாட்சி முன் பிடித்து வைத்த பிள்ளையார் மாதிரி உட்கார்ந்து பார்ப்பதாகி விட்டது. இதே தான் அத்தி வரதரைப் பார்க்க வேண்டும் என்று தோன்றிய போதும் தோன்றியது. அங்கம் அங்கமாக ஒவ்வொரு நாளும் வெவ்வேறு அலங்காரத்தில் அழகாக கைதொலைப்பேசியிலேயே பார்க்க முடிகிறபொழுது எதற்கு இப்படி கூட்டத்தில் அடிபட்டு மிதிபட்டு பார்க்க வேண்டும் என்று தோன்றி விட்டது. கைபேசியில் ஜூம் செய்து மிக அருகில் பார்ப்பதை போன்று 3D எஃபெக்ட்டில் பார்க்க முடிகிறது. வரதரே இந்த கூட்டத்தை கண்டு மூச்சு முட்டுவார் போல. இவ்வளவு மனிதர்களையா நாம் படைத்தோம் என்று அவருக்கே சந்தேகம் வரும் அளவிற்கு நாளொரு மேனி பொழுதொரு வண்ணமாக கூட்டம் அலை மோதுகிறது. அத்தி வரதரையே மனிதர்கள் வெளியிடும் கார்பண்டையாக்ஸ்சைட் வாயும் சுற்றுச்சூழலில் கலந்திருக்கும் துற்நாற்றமும் தாக்கி அவர் இதற்கு மேல் இந்த பூவுலகில் இருந்தால் நமக்கு ஆஸ்த்துமா வந்துவிடும்.
இனி தண்ணீருக்குள் ஓய்வு எடுப்பதே மேல் என்று ஓடி விடுவார் போல......அத்திப்பூ போல வராத வரதர் வந்திருக்கிறார் . ஏண்டா வந்தோம் என்பதை போன்று அவருக்கு தோன்றவிடாமல் கொஞ்சம் அவரை சந்தோஷமாக வைத்திருக்கலாம் போல... விருந்தும் மருந்தும் மூன்று நாள் தான் என்பது சரிதான்.தண்ணீரை விட்டு வந்தவுடன் படுக்க வைத்து ஓய்வெடுக்க வைத்தார்கள். பின் சில நாட்கள் கழித்து எழுந்து கால் கடுக்க நிற்க வைத்து விட்டார்கள். உன்னை பார்க்க வரும் நாங்கள் கால் கடுக்க நின்று தரிசனத்திற்கு காத்துக் கிடக்கும் பொழுது நீ மட்டும் ஒய்யாரமாய் படுத்திக் கொண்டு காட்சி அளிக்கலாமா என்பதை போல
உள்ளது. எது எப்படியோ வரதர் என் கைதொலைபேசியில் தினமும் எனக்கு அழகாக காட்சி அளிக்கிறார். கோவிந்தா கோவிந்தா🙏🙏
அணிவகுப்பை நேரில் சென்று பார்க்க ஆசையாக இருக்கும். நாம் எங்கே டெல்லிக்கு போவது பார்ப்பது.மறுநாள் நாளிதழை திறந்து வைத்துக்கொண்டு படங்களை பார்த்து ரசிப்பதுண்டு. பின் தொலைகாட்சி பெட்டி வாங்கியவுடன் “ஆஹா நேரில் சென்று பார்த்தால் கூட இப்படி தெளிவாக பார்க்க முடியாது போல இருக்கிறதே” என்று தோன்ற ஆரம்பித்தது. இதைப் போலத்தான் யார் இறந்தாலும், எந்த விழா விளையாட்டு போட்டி ஆனாலும் தொலைகாட்சி முன் பிடித்து வைத்த பிள்ளையார் மாதிரி உட்கார்ந்து பார்ப்பதாகி விட்டது. இதே தான் அத்தி வரதரைப் பார்க்க வேண்டும் என்று தோன்றிய போதும் தோன்றியது. அங்கம் அங்கமாக ஒவ்வொரு நாளும் வெவ்வேறு அலங்காரத்தில் அழகாக கைதொலைப்பேசியிலேயே பார்க்க முடிகிறபொழுது எதற்கு இப்படி கூட்டத்தில் அடிபட்டு மிதிபட்டு பார்க்க வேண்டும் என்று தோன்றி விட்டது. கைபேசியில் ஜூம் செய்து மிக அருகில் பார்ப்பதை போன்று 3D எஃபெக்ட்டில் பார்க்க முடிகிறது. வரதரே இந்த கூட்டத்தை கண்டு மூச்சு முட்டுவார் போல. இவ்வளவு மனிதர்களையா நாம் படைத்தோம் என்று அவருக்கே சந்தேகம் வரும் அளவிற்கு நாளொரு மேனி பொழுதொரு வண்ணமாக கூட்டம் அலை மோதுகிறது. அத்தி வரதரையே மனிதர்கள் வெளியிடும் கார்பண்டையாக்ஸ்சைட் வாயும் சுற்றுச்சூழலில் கலந்திருக்கும் துற்நாற்றமும் தாக்கி அவர் இதற்கு மேல் இந்த பூவுலகில் இருந்தால் நமக்கு ஆஸ்த்துமா வந்துவிடும்.
இனி தண்ணீருக்குள் ஓய்வு எடுப்பதே மேல் என்று ஓடி விடுவார் போல......அத்திப்பூ போல வராத வரதர் வந்திருக்கிறார் . ஏண்டா வந்தோம் என்பதை போன்று அவருக்கு தோன்றவிடாமல் கொஞ்சம் அவரை சந்தோஷமாக வைத்திருக்கலாம் போல... விருந்தும் மருந்தும் மூன்று நாள் தான் என்பது சரிதான்.தண்ணீரை விட்டு வந்தவுடன் படுக்க வைத்து ஓய்வெடுக்க வைத்தார்கள். பின் சில நாட்கள் கழித்து எழுந்து கால் கடுக்க நிற்க வைத்து விட்டார்கள். உன்னை பார்க்க வரும் நாங்கள் கால் கடுக்க நின்று தரிசனத்திற்கு காத்துக் கிடக்கும் பொழுது நீ மட்டும் ஒய்யாரமாய் படுத்திக் கொண்டு காட்சி அளிக்கலாமா என்பதை போல
உள்ளது. எது எப்படியோ வரதர் என் கைதொலைபேசியில் தினமும் எனக்கு அழகாக காட்சி அளிக்கிறார். கோவிந்தா கோவிந்தா🙏🙏
இயற்கை அன்னை
இயற்கை அன்னை
அள்ளி அள்ளித் தான் கொடுக்கிறாள்
அவள் பொய்ப்பதில்லை!
பொன்னும் பொருளும்
சேமிக்க தெரிந்த நமக்கு
அவள் கொட்டி கொடுக்கும்
தண்ணீரை சேமிக்க தெரியவில்லை!!
உறவானாலும், உடமையானாலும்
இழந்தப் பின்னே
அருமை அறிந்து
பழகிப்போன நமக்கு
தண்ணீரின் அருமையும்
அப்படியே!!!!
அள்ளி அள்ளித் தான் கொடுக்கிறாள்
அவள் பொய்ப்பதில்லை!
பொன்னும் பொருளும்
சேமிக்க தெரிந்த நமக்கு
அவள் கொட்டி கொடுக்கும்
தண்ணீரை சேமிக்க தெரியவில்லை!!
உறவானாலும், உடமையானாலும்
இழந்தப் பின்னே
அருமை அறிந்து
பழகிப்போன நமக்கு
தண்ணீரின் அருமையும்
அப்படியே!!!!
Mom and Rishi
Mom and Rishi
Rishi: Mama , did you write something like "Mom and Sruthi" when Sruthi was young?
Mom:No Rishi
Rishi: Why didn't you write?
Mom:Because I didn't know that I could write like this
Rishi:Thank God you didn't know. Otherwise she would have killed you unlike me.
Mom:But these days you don't talk to me much . So I don't have much to record.
Rishi:Thats because these days I think before I talk and also I don't want to give you any content for your writings.
The big boss show suddenly came into mom's mind when Rishi talked about not giving content. She can't evict her son like in Big boss if he is not going to give her content.
Mom: Why is this sudden change of behaviour?
Rishi:That's the sign of maturing mama
Mom: What maturing?
Rishi: To think before you talk
Mom: Ok the maturity is only in talking not in keeping your room clean or your things organised. When is that part of yours going to mature?
Rishi:You can't mature as a whole person overnight mama. Different skills take different time for maturity.
Mom:No Rishi
Rishi: Why didn't you write?
Mom:Because I didn't know that I could write like this
Rishi:Thank God you didn't know. Otherwise she would have killed you unlike me.
Mom:But these days you don't talk to me much . So I don't have much to record.
Rishi:Thats because these days I think before I talk and also I don't want to give you any content for your writings.
The big boss show suddenly came into mom's mind when Rishi talked about not giving content. She can't evict her son like in Big boss if he is not going to give her content.
Mom: Why is this sudden change of behaviour?
Rishi:That's the sign of maturing mama
Mom: What maturing?
Rishi: To think before you talk
Mom: Ok the maturity is only in talking not in keeping your room clean or your things organised. When is that part of yours going to mature?
Rishi:You can't mature as a whole person overnight mama. Different skills take different time for maturity.
Mom went into her Zen mode. She felt happy that her son was evolving into a matured person. If only we adults could practice the "think before you speak" mantra from childhood we would be better in dealing with relationships. All said and done the mother in her wanted her baby to be the baby for ever. Poor Rishi doesn't know that when it comes to content for her write up his mom can draw a line if he just puts a dot , .........
காலையில் வந்த call...
காலையில் வந்த call......
காலங்காத்தால நெருங்கிய தோழியிடம் இருந்து call வந்தவுடன் அலறி அடித்துக்கொண்டு கைப்பேசியை எடுத்துப் பேசினேன்.
தோழி கேட்டாள்”ஏய் இன்றைக்கு பெளர்ணமியாச்சே உடனே நீ எதையாவது எழுதறேனு கி(குழ)ளம்புவியே அதான் காலைலேயே சுதந்திர தின வாழ்த்து சொல்லலானு கூப்டேன்” என்றாள்.
என் mind voice சொன்னது” கீதா நல்ல வேளை நீ எதையோ எழுதுவனு சொன்னா கிறுக்குவனு சொல்லல. free ஆ விடு. போற போக்க பாத்தா free ஆ ticket அனுப்பி பெளர்ணமிக்கு பெளர்ணமி ஏர்வாடிக்கு அனுப்ப பல பேர் ரூம் போட்டு யோசிக்கறாங்க போல. சுயமா சிந்திகறத கூட சுதந்திரமா எழுத முடியாத போது சுதந்திர தின வாழ்த்துக்கள் எதுக்கு?????”
கொஞ்சம் நேரம் கழித்து எழுத்துச்சுதந்திரம் பற்றி யோசிக்க ஆரம்பித்தேன்.இப்பொழுது இருக்கும் கால கட்டத்தில் நாம் நம்முடைய எழுத்து சுதந்திரத்தை எப்படி எல்லாம் தவறாக பயன் படுத்துகிறோம்? எதை வேண்டுமானாலும் எழுதுகிறோம். அதில் உண்மை இருக்க வேண்டும் என்பதில்லை. அடுத்தவர் புண்படுவார் என்று நினைப்பதில்லை. அழகான மொழி விடுத்து எப்படி வேண்டுமானாலும் வக்கிரமாக ஆபாசமாக எழுதலாம் என்றாகி விட்டது.எழுத்து என்பது நம் உணர்வை மட்டும் அல்ல நாம் யார் , எப்படி பட்டவர், நம் குணாதிசயங்களையும், நம் சிந்தனையையும் வெளிக்கொணரும் ஒரு கருவி. இதை மனித குல முன்னேற்றத்திற்காகவும் , சமுதாய நல்லினக்கத்திற்காகவும், மக்களின் ரசனையை மேம்படுத்தவும் , ஒரு உயரிய சிந்தனையில் பயன் படுத்துதல் அவசியம். எப்படி வேண்டுமானாலும் வாழலாம் என்று வாழ்வதை விட இப்படித்தான் வாழ வேண்டும் என்று வாழ்வதே நாம் சுதந்திரம் பெற்றதற்கான உண்மையான அர்த்தம். இதனை நாம் ஒவ்வொருவரும் உணர்ந்து நாம் பேசுவதற்கு முன் யோசித்து அதற்கு ஒலிவடிவம் கொடுப்பது எப்படி நல்லதோ அப்படியே நம் சிந்தனைகளுக்கு எழுத்து வடிவம் கொடுக்கும் முன் , சிற்பி ஒருவன் தேவை இல்லாத கற்களை செதுக்கி அழகிய சிற்பத்தை செதுக்குகிறானோ அப்படி எழுத்துச் சிற்பத்தை செய்ய முற்பட வேண்டும்.
இந்த சுதந்திர தின நன்னாளில் நாம் ஒவ்வொருவரும் எழுத்துச் சுதந்திரத்தை பயனுள்ளதாக பயன்படுத்த என் வாழ்த்துக்கள்💐💐
தோழி கேட்டாள்”ஏய் இன்றைக்கு பெளர்ணமியாச்சே உடனே நீ எதையாவது எழுதறேனு கி(குழ)ளம்புவியே அதான் காலைலேயே சுதந்திர தின வாழ்த்து சொல்லலானு கூப்டேன்” என்றாள்.
என் mind voice சொன்னது” கீதா நல்ல வேளை நீ எதையோ எழுதுவனு சொன்னா கிறுக்குவனு சொல்லல. free ஆ விடு. போற போக்க பாத்தா free ஆ ticket அனுப்பி பெளர்ணமிக்கு பெளர்ணமி ஏர்வாடிக்கு அனுப்ப பல பேர் ரூம் போட்டு யோசிக்கறாங்க போல. சுயமா சிந்திகறத கூட சுதந்திரமா எழுத முடியாத போது சுதந்திர தின வாழ்த்துக்கள் எதுக்கு?????”
கொஞ்சம் நேரம் கழித்து எழுத்துச்சுதந்திரம் பற்றி யோசிக்க ஆரம்பித்தேன்.இப்பொழுது இருக்கும் கால கட்டத்தில் நாம் நம்முடைய எழுத்து சுதந்திரத்தை எப்படி எல்லாம் தவறாக பயன் படுத்துகிறோம்? எதை வேண்டுமானாலும் எழுதுகிறோம். அதில் உண்மை இருக்க வேண்டும் என்பதில்லை. அடுத்தவர் புண்படுவார் என்று நினைப்பதில்லை. அழகான மொழி விடுத்து எப்படி வேண்டுமானாலும் வக்கிரமாக ஆபாசமாக எழுதலாம் என்றாகி விட்டது.எழுத்து என்பது நம் உணர்வை மட்டும் அல்ல நாம் யார் , எப்படி பட்டவர், நம் குணாதிசயங்களையும், நம் சிந்தனையையும் வெளிக்கொணரும் ஒரு கருவி. இதை மனித குல முன்னேற்றத்திற்காகவும் , சமுதாய நல்லினக்கத்திற்காகவும், மக்களின் ரசனையை மேம்படுத்தவும் , ஒரு உயரிய சிந்தனையில் பயன் படுத்துதல் அவசியம். எப்படி வேண்டுமானாலும் வாழலாம் என்று வாழ்வதை விட இப்படித்தான் வாழ வேண்டும் என்று வாழ்வதே நாம் சுதந்திரம் பெற்றதற்கான உண்மையான அர்த்தம். இதனை நாம் ஒவ்வொருவரும் உணர்ந்து நாம் பேசுவதற்கு முன் யோசித்து அதற்கு ஒலிவடிவம் கொடுப்பது எப்படி நல்லதோ அப்படியே நம் சிந்தனைகளுக்கு எழுத்து வடிவம் கொடுக்கும் முன் , சிற்பி ஒருவன் தேவை இல்லாத கற்களை செதுக்கி அழகிய சிற்பத்தை செதுக்குகிறானோ அப்படி எழுத்துச் சிற்பத்தை செய்ய முற்பட வேண்டும்.
இந்த சுதந்திர தின நன்னாளில் நாம் ஒவ்வொருவரும் எழுத்துச் சுதந்திரத்தை பயனுள்ளதாக பயன்படுத்த என் வாழ்த்துக்கள்💐💐
சாதா vs ஸ்பைசி ஆம்லெட்
சாதா vs ஸ்பைசி ஆம்லெட்
ஒரு வெங்காய ஆம்லெட் போட்டு எடுத்துட்டு வா--இது ஒரு ரகம்
நல்லா சின்ன வெங்காயத்த நைசா , பொடிசா நறுக்கி, அதுல கொஞ்சம் பச்ச மொளகாய பொடிசா, பல்லுல படாதமாதிரி நறுக்கி போட்டு, கொஞ்சமா மஞ்சதூள், கொஞ்ச தூக்கலா மெளகு பொடி, பொடியா நறுக்கன கொத்தமல்லி சேத்து, அளவா டேபிள் சால்ட் சேத்து, நல்லா பெசஞ்சி அப்புறமா தனியா அடிச்சு வச்சுருக்க ரெண்டு முட்டய , அதுல சேத்து, ஒரு டேபிள் ஸ்பூன் பால் சேத்து வேகமா எல்லாத்தையும் அடிச்சு, சூடான தோச கல்லுல, ஊத்தி, சுத்திவர கொஞ்ச நெய் ஊத்தி மெதமான சூட்ல வேக வச்சு, லைட்டா திருப்பி போட்டு ஒடனே எடுத்து ஒரு ஸ்பெஷல் ஆம்லெட்ட தட்ல வச்சு வேகமா எடுத்துட்டு ஓடி வா பாக்கலாம்........... இது ஒரு ரகம்
வாழ்க்கையும் இப்படித்தான். ருசியை கூட்டுவதும் , குறைப்பதும் நம் கையில் தான் இருக்கிறது......இல்லை இல்லை, வார்த்தை ஜாலத்திலும் தான் அது பொதிந்து இருக்கிறது....வார்த்தைகளின் மாய விளையாட்டிற்கு நாம் சில நேரம் அல்ல பல நேரம் மயங்கித் தான் போய் விடுகிறோம். ஒருவரது வார்த்தை விளையாட்டு மற்றவரின் பலவீனமாகவும் பலமாகவும் , தூண்டு கோலாகவும், துணையாகவும், அரவணைப்பாகவும்,பழியாகவும், எப்படியும் மாறலாம் சூழ்நிலைக்கேற்றபடி. ஜாக்கிரதையாகத் தான் விளையாட வேண்டி இருக்கிறது வார்த்தை விளையாட்டை.......விளையாட பயந்து மெளனியாக போனால் வாழ்க்கை ருசிக்காது. சாதா ஆம்லெட் ஆகிவிடும். நமக்கு தேவை ஸ்பைசி ஆம்லெட்... ருசித்துத் தான் பார்ப்போமே......வாய் இருக்கற புள்ளைக்கு கிடைக்குமாம் ருசியான ,ஸ்பைசி ஆம்லெட்....இந்த வித்தை எப்படி பட்டது என்றால், காலை உணவிற்கு பழங்கஞ்சி என்று சொல்வதற்கும், I have fermented day old rice , rich in anti oxidants and probiotics என்பதற்கும் இடையே இருக்கும் வித்தியாசத்தைப் போன்றது....
அமேசான் காடும் முதிர் கன்னியும்!
அமேசான் காடும் முதிர் கன்னியும்!
”அமேசான் காடே”
முதிர் கன்னியாம்
நானும் நீயும் இன்று
ஒரே கோட்டில்
நிற்கின்றோம்!
உன்னை தீயும் தீண்டியதே
என்னை விரகத் தீயும் (வசவுத்தீயும்)தழுவியதே!
உன்னை அணைக்க ஆளில்லை
என்னை அணைத்திட கரம் இல்லை!
நீ பற்றி எரிவது யாராலோ?
என் உணர்வும் எரிவது பலராலோ?
நம் இருவரின் தவறு இங்கேதுமில்லை!
உன்னை ஒற்றை குச்சியில் பற்ற வைத்தான்!
என் வாழ்வை ஒற்றை சொல்லால் தீவைத்தான்!
நம் நிலையை பார்த்து பலரும் பதை பதைப்பர்
அருகில் வரவே பயந்திடுவர்!
இறைவன் நம்மை படைத்தான் வாழ்வதற்கே
வாழ விடுவார் தான் இங்கு எவருமில்லை!
உன்னை சாந்தப்படுத்த தண்ணீரும்
என்னை அமைதி படுத்த கண்ணீரும்
தேடி தேடி அலைகின்றோம்!
வாழும் வரை போராட்டம்
வீழ்ந்த பின் தேரோட்டம்!
தீயும் நம்மை விழுங்கிடினும்,
கருஞ்சாம்பலாகிடினும்
மீண்டெழுவோம்
இளம் தளிராய்
மீண்டும் ஒரு நாள்
ஒளிர் பெருவோம்!
முதிர் கன்னியாம்
நானும் நீயும் இன்று
ஒரே கோட்டில்
நிற்கின்றோம்!
உன்னை தீயும் தீண்டியதே
என்னை விரகத் தீயும் (வசவுத்தீயும்)தழுவியதே!
உன்னை அணைக்க ஆளில்லை
என்னை அணைத்திட கரம் இல்லை!
நீ பற்றி எரிவது யாராலோ?
என் உணர்வும் எரிவது பலராலோ?
நம் இருவரின் தவறு இங்கேதுமில்லை!
உன்னை ஒற்றை குச்சியில் பற்ற வைத்தான்!
என் வாழ்வை ஒற்றை சொல்லால் தீவைத்தான்!
நம் நிலையை பார்த்து பலரும் பதை பதைப்பர்
அருகில் வரவே பயந்திடுவர்!
இறைவன் நம்மை படைத்தான் வாழ்வதற்கே
வாழ விடுவார் தான் இங்கு எவருமில்லை!
உன்னை சாந்தப்படுத்த தண்ணீரும்
என்னை அமைதி படுத்த கண்ணீரும்
தேடி தேடி அலைகின்றோம்!
வாழும் வரை போராட்டம்
வீழ்ந்த பின் தேரோட்டம்!
தீயும் நம்மை விழுங்கிடினும்,
கருஞ்சாம்பலாகிடினும்
மீண்டெழுவோம்
இளம் தளிராய்
மீண்டும் ஒரு நாள்
ஒளிர் பெருவோம்!
காலை காட்சி:
காலை காட்சி:
நேற்றைய இரவு காட்சி "Article 15" ஹிந்தி படம் பார்த்த பாதிப்பிலிருந்து நீங்காமல் , சனிக்கிழமை என்றும் பாராமல் காலை சீக்கிரமாகவே எழுந்தாகிவிட்டது. இங்குதான் எழுந்தவுடன் வாசல் தெளிக்க வேண்டும், கோலம் போடவேண்டும், பால் காய்ச்ச வேண்டும் என்ற கோட்பாடுகள் இல்லையே! என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் நடை பயிற்சிக்கு கிளம்பி விட்டேன். அந்த காலை பொழுதில் பார்த்த காலை காட்சிகள் சில:
காட்சி 1: ஒரு கணவன் , மனைவி, குழந்தை. குழந்தைக்கு ஒரு வயது அல்லது ஒன்றரை வயது இருக்கும். strollerரில் அமர்ந்து வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டு இருந்தது. மனைவி strollerஅய் தள்ளிக்கொண்டு வந்தார். கணவர், தூக்க முடியாத மாதிரி ஒரு back pack பையை முதுகில் மாட்டிக்கொண்டு வேக வேகமாக கூடவே நடந்து வந்தார். பேருந்து நிறுத்துமிடம் நோக்கி நடந்து கொண்டிருந்தனர் . கணவர் மனைவியிடம்,”அந்த stroller sideல இந்த துணிய வச்சுக்கோயேன். அதுல தான் ஒன்னும் இல்லல,” என்றார். அவர் நல்ல உயரம். அதற்கேற்ற உடல்வாகு. அவரை பார்த்தால் ஒரு backpack தூக்க தயங்குபவர் போல தெரியவில்லை. ஆனால் ஏனோ அந்த துணிகள் அவருக்கு கூடுதல் சுமையாக தோன்றியது போல. உடனே அவரின் மனைவி ,”அதெல்லாம் strollerல வைக்க முடியாது,நீங்களே பையில வச்சு தூக்கிட்டு வாங்க. இத கூடவா தூக்க முடியாது? பாப்பா stroller ல கண்டத வைக்க முடியாது!”என்று திட்ட வட்டமாக மறுத்துவிட்டார். அந்த காட்சியை பார்த்த பொழுது பரபரப்பு மிக்க இந்த வாழ்க்கையில் உழலுவதால் ஏற்பட்ட மன அழுத்தத்தில் அந்த மனைவி ,”இன்றைக்கு ஒரு நாளாவது எங்களுக்காக எதையாவது தூக்கிட்டு வா. வாரம் முழுக்க நான் தானே வீட்ட கவனிச்சுகறேன். புள்ளயதான் தூக்க மாட்ற அதோட துணிமணியனாச்சும் தூக்கி சும”என்று சப்தமில்லாமல் மனதிற்குள் முனுமுனுப்பது கேட்பது போல் இருந்தது. அவர்களை கடந்து நான் சென்ற பொழுது கண்கள் என் அனுமதி இன்றி அந்த strollerஅய் பார்த்தது. கண்டதை வைக்க முடியாத அந்த stroller ரில் மனைவியின் கர்ப்பிணி பை தொங்கி கொண்டே ஆடி ஆடி அவர்களுடன் போனது.............கணவரோ அந்த backpackகோடு விருக் விருக் என்று வேகமாக கோபத்தை அடக்கியபடி நடந்து சென்றார்.இதை எதையும் பற்றியும் புரியாத குழந்தை கையிலிருந்த கைதொலைப்பேசியில் எதையோ பார்த்துக் கொண்டு சிரித்த படி strollerரில் சென்றது.......
காட்சி 2: இரு பெண்மனிகள் தங்களின் எஜமானரின் நாய்களை நடைப்பயிற்சிக்கென அழைத்துக் கொண்டு சென்றனர். வேறு வேறு வீட்டு நாய்களாக இருக்க வேண்டும். காலை வேலையில் தங்களுக்கென நேரம் கிடைத்த சந்தோஷத்தில் இரு பெண்களும் சிறிது நேரம் பேசிக்கொண்டிருந்தனர். அனேகமாக அவர்களின் உணர்வுகளின் பறிமாற்றமாக தோன்றியது. தன் குடும்பம் குட்டி யாவரையும் விட்டு விட்டு கடல் கடந்து எங்கோ ஒரு நாட்டில் பிழைப்பிற்காக வந்திருந்த இருவரும் தங்களின் சந்தோஷங்களையும், சோகங்களையும் கொட்டி தீர்க்க அந்த சந்தர்பத்தை உபயோக படுத்திக்கொண்டிருந்தனர். இருவரும் கைகளில் தத்தம் நாயின் கயிற்றை இருக பிடித்து இருந்தனர்.நாய்களுக்குள்ளும் ஒரு புரிதல் இருந்தது. அடிக்கடி சந்தித்திருக்க வேண்டும் போல் தோன்றியது. ஒன்று பெண் நாய். மற்றொன்று ஆண் நாய். இரு நாய்களும் அவர்களுக்குள் ஏதோ பேசிக்கொண்டன . மூக்கோடு மூக்கு வைத்து தேய்த்து கொண்டன . கால்களால் ஒருவரை ஒருவர் வருடிக்கொண்டன . அவைகளின்் காதல் சம்பாஷனை சப்தமில்லாமல் அரங்கேறிக்கொண்டு இருந்தது. திடீரென்று பெண் நாய் லொள் என்று சத்தமாக குரைத்தது. உடனே ஆண் நாய் அந்த குரைப்பின் அர்த்தம் உணர்ந்து உடனே பின் வாங்கி நகர்ந்து சென்றது.நாய்களை பிடித்திருந்த பெண்கள் இருவருக்கும் தூக்கி வாரி போட்டது. தத்தம் நாயை இருக பிடித்து இழுத்து கட்டுப்பாட்டில் வைத்துக்கொண்டனர். சிறிது நேரம் இரு நாய்களும் வால்களை ஆட்டிக்கொண்டு கண்களால் சமாதானம் அடைந்து அவரவர் வழியில் சென்றன. நாய் என்றாலும் NO என்று பெண் நாய் சொன்னால் அது NO தான். அதனை ஆண் நாய் புரிந்து ஒதுங்கிக் கொண்டால் அங்கே அழகான ஒரு புரிதலும் புரிதலுக்கு பின் ஒரு உறவும் மலர வாய்ப்பிருக்கிறது.
காட்சி 3:போகும் வழி நெடுகிலும் அழகான உயரமான, பச்சை பசேலென்ற மரங்கள் இருக்கும். அவைத் தான் பல விதமான பறவைகளின் வீடுகள் . இன்று மரங்களின் கிளைகள் எல்லாம் வெட்டப்பட்டு வெறுச்சோடி இருந்தது. தாய் மரம் தனிமையில் இருப்பது போல இருந்தது. கிளைகள் சில நேரங்களில் சுமை தான் . ஆனால் தாய் மரத்திலிருந்து வெட்டப்பட்ட கிளைகள் கீழே வாடி வதங்கி கிடந்தது மனித குழந்தைகளைப்போல்.
காட்சி 4: நடைப் பயிற்சி முடிந்து களைத்துப் போய் கொஞ்சம் நேரம் அமைதியாக அமர்ந்திருக்கலாம் என்று நீச்சல் குளத்தருகே அமர்ந்திருந்தேன். அடுக்குமாடி குடியிருப்பு என்பதால் காலையிலேயே புல்வெளிக்கு தண்ணீர் பாய்ச்ச ஆட்கள் வந்திடுவார்கள். கடந்த ஒரு மாதமாக இருப்பது போதும் என்று இல்லாமம் கடனுக்கு வாங்கி வெப்பத்தை கக்கும் சூரியனால் பச்சையாக இருக்க வேண்டிய புல் எல்லாம் காய்ந்த சருகாய் காட்சி அளித்தது. பச்சை நிறம் தண்ணீர் பாய்ச்சியவரின் சீருடையில் மட்டுமே இருந்தது. அவர் தண்ணீர் பாய்ச்சும் குழாயை , பரமசிவன் கழுத்தில் இருக்கும் பாம்பு போல் தன் தோளில் போட்டுக்கொண்டு தண்ணீரை அளவாகவும் அழகாகவும் பாய்ச்சிக்கொண்டிருந்தார். அவரின் முகத்தில் ஓர் கர்வம்,”இந்த புற்கள் உயிர் வாழ்வது என்னால் தான். நான் தான் இவற்றிற்கு தண்ணீர் பாய்ச்சுகிறேன்,”என்று. புற்களின் மேல் தூரளாக விழுந்த தண்ணீருக்கும் ஓர் கர்வம்,”நான் புற்களின் மேல் விழுவதால் தான் அவை உயிர் பிழைக்கின்றன,”என்று. அவரவர் கர்வம் அவரவர் தலையில் என்று நினைத்துக் கொண்டு என் தலையில் விழுந்த சூரிய ஒளியை இதமாக அனுபவித்த படி அமர்ந்திருந்தேன்.
காட்சி 5: நான் அமர்ந்திருந்த மேசைக்கு எதிர் திசையில் மூன்று முதியோர்கள் அமர்ந்திருந்தனர். வேற்று மொழி பேசுபவர்கள். அறுபத்தி ஐந்து வயதிலிருந்து எழுபது வயதிற்குள் இருப்பார்கள். மூவரும் நடை பயிற்சி முடித்து விட்டு அங்கு உட்கார்ந்து கொண்டு போவோர் வருவோரை வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர். அப்பொழுது ஒரு எண்பது வயது கிழவி இரு பைகளை தூக்கி கொண்டு என்னை கடந்து சென்றார். நேர்த்தியாக உடை அணிந்திருந்தார். பைகள் கைப்பை அளவுதான். பெரிதான பைகள் இல்லை. தோளில் தொங்கவிட்டு இருந்தார். சற்று கூன் போட்ட படி அந்த வயதிற்கேற்ற முன் எச்சரிக்கையுடன் மெதுவாக நடந்து சென்றார். இதை கவனித்த அந்த மூன்று பெண்மணிகளின் கண்களும் ஒரு நிமிடம் அந்த கிழவி நடந்து சென்ற திசையிலேயே சென்றது. அவர்களுக்கு அந்த கிழவி பரிச்சயமானவரா அல்லது பரிச்சயம் இல்லாதவரா என்று எனக்கு தெரியாது. அவரை பார்த்து அளந்த ஒரு நிமிடத்தில் ஒரே நேரத்தில் மூன்று பேரின் உதடுகளும் ஏதோ இடைவிடாது பேசியது. யார் பேச்சை யார் கேட்கிறார்கள் என்று எனக்கு குழப்பமாகி போனது. அவர்களின் மொழி வேறு எனக்கு புரியாத ஒன்று. எனவே அவர்களின் உதடசைவை வைத்து நான் ஒன்றும் கணிக்க முடியவில்லை. அந்த கிழவியை அவர்கள் போற்றுகிறார்களா அல்லது தூற்றுகிறார்களா அல்லது சாதாரனமாக ஏதோ பேசி கொள்கிறார்களா என்று விளங்கவில்லை.அவர்கள் ஒன்றும் நம் பிக்பாஸோ அல்லது நம் தொலைக்காட்சியில் வரும் டாக் ஷோவோ பார்க்க வாய்ப்பில்லையே. பின் எப்படி இப்படி எல்லோரும் ஒரே நேரத்தில் பேசுகிறார்கள். ஒவ்வொருவரும் தான் பேசத்தான் ஆசை படுகிறார்கள். பிறர் பேசி தான் கேட்க யாருக்கும் ஆசை இருப்பதில்லை போல. அது எல்லா நாட்டவருக்கும் பொதுவான விஷயம் தான் போல. நடப்பவையை தான் நிழற் உலகத்தில் காண்பிக்கிறார்கள் . ஓரிரு நிமிடங்களுக்குப் பின் அந்த மூன்று வயதான பெண்மணிகளும் தங்களின் உதடுகளுக்கு பூட்டு போட்டு அமைதியாக அமர்ந்திருந்தார்கள்.
இத்தனை காட்சிகளை பார்த்து ரசித்து விட்டு என் கையில் கட்டி இருந்த கைகடிகாரத்தை பார்த்தவுடன் தான் ஞாபகத்திற்கு வந்தது,”ஆஹா வீட்டில் இரண்டு பேர் இன்னும் சயனத்திலேயே இருப்பார்களே. நாம் போய் அக்காட்சியை களைத்து மனசாட்சி சொல்லும் சொல் கேட்டு இந்த நாளை துவங்கவேண்டுமே “என்று..
இத்துடன் காலை காட்சிகள் முடிவிற்கு வந்தது........
இத்துடன் காலை காட்சிகள் முடிவிற்கு வந்தது........
ReplyForward
|
Subscribe to:
Posts (Atom)