Birthday Bash
For the past two months the buzz around my house has always been about 16th October. You might think what is so auspicious about that date. It is nothing but my daughter's 13th birthday. I don't think I ever realized the fact that I was entering my teenage when I turned thirteen. My thirteenth birthday was just like any other number. But to my daughter it is like a jewel in her crown. She was so excited about her birthday. She would always talk about the dress she would wear, how she would look, what gift she wanted etc. Every time the talk about her birthday would come up my son would be boiling with fumes inside because he had five more solid years to call himself a teen. To him it is attaining manhood--may be 25% manhood??? We told our daughter that she could have a party. We gave her many options like bowling, movie, rock-climbing, but all these were termed as "LAME". She wanted to do something different. I didn't understand what that "something different" meant. Then she told she wanted to have a combined party with her close friend who will be burning 13 in November. We agreed for it.
On the 15th October I was thinking that I should do something to make her happy on her birthday. Though not a mega party at least something she would remember for her life. I called two of her close friends for a sleep over. Both their moms were so nice to agree to send their daughters home for a sleepover. Sruthi told me that she had asked three of her bus friends to come over for dinner that evening. Me and my friend Chitra went and bought all the necessary things for making dinner. My husband told that we could order pizza. I wanted to make everything myself for my teenage princess. Me and Chitra made pizza, pasta, corn , beans and nachos salad, chalupaa, jamun and baked some brownies. We were on our heels for almost 4 hours. 5 of her friends were there, Gaurika,Madhulika,Monisha,Brandon,Saadhvika. Madhu's mom Rohini also had come to wish Sruthi. There was so much of noise and laughter echoing around the house. Rishi was feeling all left out. Ravi came home early and was giving company for Rishi. We couldn't figure out for what they were all laughing so much. Everyone was talking and everyone was laughing. This is what childhood innocence means. I could remember the days me and my friends would sit and laugh for anything and everything. We would laugh at a bald head-- unfortunately my dad was also bald. If someone fell we would laugh first then go to their rescue. Where has all that innocent laughter gone? I felt that the house was so full of energy and enthusiasm. Kids enjoyed the food I had cooked--thats what they told me. Rohini, Chitra and me had a good time talking. Gaurika,Monisha and Brandon left at around 10.45p.m. Later we planned to cut the cake at 12 sharp. We all sat to watch a movie.
At 11.45 p.m I got the brownie ready to be cut. Sadhvika was jumping around screaming that she would be the first one to wish Sruthi and give her a hug. Inside me I was thinking the same. The mom status prohibited me from shouting it aloud. All of us were ready for the big show. Rishi was watching a private movie inside the bedroom(he calls it like that because only he was watching the cartoon). Everybody's eyes were on the clock. The clock was ticking... 11.58.59 then 12. "Happy birthday Sruthiiiiii" screamed Sadhu first. Though I was ready for shouting I stood spellbound seeing her screaming. She gave Sruthi a big hug. I came to my senses in a jiffy and wished my little girl. Madhu and Sadhu welcomed her to the world of "Teendom". Sruthi felt like she had become eligible for so many things in her life all of a sudden.
Ravi took a break for a second and went inside the room. We were all wondering what he was about to do. To everybody's surprise he came out with something in his hand. He gave it to Sruthi. I couldn't see what it was. I could only hear Sruthi scream OMG,OMG,OMG non stop. I peeped and saw what was in her hand. It was the I Touch she had asked for. She gave Ravi a hug and jumped saying "thank you papa, thank you papa." Rishi got soo upset seeing the gift that he went inside the room and closed the door. He must have been thinking inside "Why the hell was I not born first to reach teendom?" Sruthi was in the height of her happiness. She cherished the gift by touching it softly. She kissed it. She held it close to her cheek. She wanted to use the very moment. Her friends felt happy for her. We convinced Rishi to come out of the room. Then we all had the brownie and the photo session with Rishi's long face got done. We sat to watch the movie again. Rishi in his height of sadness went to sleep.
After the movie was over Sruthi told "Man this birthday was an "EPIC". "Thank you mama". She didn't jump around and tell me that she was happy that I took so much effort to do all this. Her excitement for the gadget was more . May be she thought it is all the part of parental package. Anyways moms are always taken for granted. It is only later in our life we realise the importance of our moms. Even then we don't take a moment to thank them for what all they did for us. Many of her friends called her to wish at that midnight. I was thinking why she was calling it an epic. Was it because of the gift she got? Or because the pain I took to organize a small party ? It was solely because her two best friends were there to share her moments of joy together with her. How much ever we try to be friendly with our kids we cannot be their friends. Friends are friends, we as parents can only imitate or pretend to be friends but cannot replace a friend . Sruthi shares with me everything but still I feel there are few things that she will share only with her friends. I felt very happy for having given her the opportunity to enjoy the special moment with her friends. What else is important in a parent's life other than to see their children be happy. We have celebrated so many birthdays but till now this has become an epic just because of the fact her friends were there when she turned a new leaf in her life book of teenage. I wish the value for friendship remains the same ever in her life as now
Friday, October 22, 2010
Tuesday, October 5, 2010
எந்திரன் விமர்சனம்
சிறப்புச் செய்தி:
உலகத்தையே உலுக்கிக்கொண்டிருக்கும் எந்திரன் சுறாவளி ஒரு வழியாக எங்கள் வீட்டுக்கரையை நேற்று மாலை கடந்து சென்றது.
நேற்று மாலை 5.45 மணி காட்சிக்கு எந்திரன் படம் பார்க்க குடும்பத்துடன் சென்றோம். திரையரங்கில் அலையென மக்கள் வெள்ளம் நிரம்பி வழிந்தது. எங்கு பார்த்தாலும் நண்டு சிண்டுகளுடன் அனைவரும் குடும்ப சகிதமாக வந்திருந்தனர். நாங்களும் எங்கள் பங்கிற்கு ஒரு எக்ஸ்ட்ரா லார்ஜ் பாப்கார்ன் மற்றும் இத்தியாதி, இத்தியாதிகள் வாங்கி கொண்டு படம் பார்க்க சென்றமர்ந்தோம். படம் ஆரம்பித்தவுடன் நாகரீகம் கருதியா என்று தெரியவில்லை ஆனால் ரஜினி ரசிகர்கள் பலர் இருந்தும் யாரும் விசில் அடிக்கவில்லை. சத்தம் போடவில்லை. படம் நிசப்தமாக ஆரம்பித்து ஏறக்குறைய மூன்று மணி நேரம் என் பொறுமையை சோதித்து இனிதே முடிவுற்றது. படம் பார்க்க உள்ளே சென்றபொழுது இருந்த ஆர்வம்,ஆரவாரம் படம் பார்த்து விட்டு வெளியே போன பலரிடம் காணாமல் போனது. அது படம் பற்றிய ஏமாற்றத்தினாலா அல்லது படம் பார்த்து களைத்துவிட்டதால் ஏற்பட்டதா என்று தெரியவில்லை. வெளியே வந்த என் காதுகளில் “ரிங்” என்ற சத்தம் சிறிது நேரத்திற்கு ஒலித்துக் கொண்டே இருந்தது. I could hear the clashing of metal sound for quite some time. எனக்குத்தான் இப்படி ஆனால் என் கணவரின் முகம் அன்று மலர்ந்த ரோஜாவாக சந்தோஷமாக காணப்பட்டது. அவருக்கு படம் பிடிக்காவிட்டால் கூட அதை ஒத்துக்கொள்ள மனம் வராது. ஏன் என்றால் அவர் ஆத்மார்த்தமான ரஜினி ரசிகராயிற்றே!! நானும் ரஜினி ரசிகை தான் ஆனாலும் எனக்கு வடிவேலு ஸ்டைலில் “அப்பாடா கண்ணை கட்டிடுச்சுடா சாமீ......”
சரி எந்திரன் சூறாவளி என் மனதில் விட்டுச்சென்ற சுவடுகள் இனி இங்கே உங்களுக்காக.......
அழியாத சுவடுகள்::
1. அழகான பாடல் காட்சிகள்.
2.ரகுமானின் மனதை கவரும் இசை.
3.கடைசி இருபது நிமிடங்கள் “சிட்டி” ரஜினியின் ஆர்ப்பரிப்பான நடிப்பு.
4.பிரம்மாண்ட க்ளைமாக்ஸ்.
5. சங்கரின் தொழில் நுட்ப அறிவு.
6. இந்த வயதிலும் ரஜினியின் தொழில் பக்தி.
7. படத்திற்காக உழைத்த அனைத்து கலைஞர்களின் உழைப்பு.
8.ஆங்கில படம் போன்ற தமிழ் படம்.
9.ஒரு நொடியில் பல புத்தகங்களை ஸ்கேன் செய்து நினைவில் நிறுத்திக்கொள்ளும் ரோபோவின் திறன் என் பிள்ளைகளுக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது.
மறையக்கூடிய சுவடுகள்::
1. முதிர்ச்சி தெரியும் ரஜினியின் முகம்.
2.என்ன தான் உலக அழகியாக இருந்தாலும் உடலழகில் மார்க்கண்டேயனாக சிக்கென இருக்கும் ஐஸ்வர்யாவின் முகத்தில் பல கோணங்களில் தெரிகிறது வயதின் முதிர்ச்சி.
3.வேகம் குறைந்த ரஜினியின் நடை.(இதற்கு மேல் ஒரு அறுபது வயதுகாரரிடம் எதிர்பார்ப்பது தவறுதான்.ஆனால் என்ன செய்வது படத்தின் கதாபாத்திரத்திற்கு வேகம், இளமை தேவையாய் இருக்கிறதே)
4.படம் முழுதும் நட் ,போல்ட், மெஷின் பற்றிய வசனங்கள்தான் மிகுதி.
5.கணினி அறிவு இல்லாத சாதாரண மக்களுக்கு எவ்வளவு தூரம் இந்த concept புரியும் என்று தெரியவில்லை.(neural schema போன்ற வார்த்தைகள் க்ரீக்,லாட்டின் போன்று இருந்தது.)
6. ரஜினி,ஐஸ்ஸை காதல் ஜோடியாக கற்பனை செய்வதில் கொஞ்சம் கஷ்டம்.
7.நகைச்சுவை மிகமிக குறைவு. ரஜினி படம் என்றாலே ஜனரஞ்ஜகமாக இருக்க வேண்டும் என்ற எதிர்பார்ப்பு. பொதுவாக ரஜினி படங்களில் சிரிப்புக்கு பஞ்சம் இருக்காது. இதில் ஒன்றிற்கு இரண்டு நகைச்சுவை நடிகர்கள் இருந்தும் நகைச்சுவை வறட்சி.
8.ஒரு பெயர்ப்பெற்ற விஞ்ஞானியின் உதவியாளர்கள் என்ற பெயரில் சந்தானம்,கருணாஸை கேளித்தனமாக உலா வர செய்தது ஏற்றுக்கொள்ளும்படியாக இல்லை.They both became comedy pieces.
9.படம் முழுதும் உலோகங்களின் உரசல் சத்தம். கடைசி இருபது நிமிடங்கள் காது கிழியும் உலோக போர் சத்தம். Transformer, Terminator படம் பார்ப்பது போல் இருந்தது.
10.ஏகத்திற்கு வாரி இரைக்கப்பட்டிருக்கும் பணம்.
11.தனக்கு தெரிந்த அணைத்து computer gimmicks யையும் சங்கர் பயன்படுத்திகொள்ள ஏற்படுத்தப்பட்ட களம்.
12.சாவி கொடுத்த பொம்மை போல் உணர்ச்சியற்ற ஐஸ்வர்யாவின் நடிப்பு.
13.நீட்டி முழக்கி மூன்று மணி நேரம் படத்தை இடைவேளை இன்றி ஓடவிட்டு கொடுமை படுத்தியிருப்பது.
14.மற்ற எல்லா படங்களையும் விட அதிகமான டிக்கெட் கட்டணம்.
15.மனதில் எந்த வித பாதிப்பையும் ஏற்படுத்தாத ஒரு கதை கரு.
16. கதை மொத்தமும் ரஜினி என்ற சாமியை சுற்றியே அங்கப்பிரதட்சனம் செய்கிறது.
17.இருந்தும், மொத்தத்தில் இது ரஜினிக்கான களம் இல்லை.
படத்தை பார்த்த ஆண்கள் பலருக்கு படம் பிடித்திருந்தது. ஆனால் பெண்களுக்கு ஏமாற்றமே. இதை நான் மட்டும் சொல்லவில்லை. பல பேரிடம் கேட்டு அறிந்த பதில். அவர்களுக்கும் சேர்த்தே நான் எழுதியுள்ளேன். சிறுவர்களுக்கு வேண்டுமானால் கொஞ்சம் பிடித்திருக்கும் ஆனால் சிறுமிகளுக்கு பிடித்ததாக கேள்விபடவில்லை. Barbie doll loversயை ரோபோ லவ்வர்ஸ்களாக ஆக்குவது கடினம். கூட்டி கழித்து பார்க்கும் பொழுது புரிவது Men are from Mars and Women are from Venus. பொதுவாக பெண்களுக்கு உணர்வு பூர்வமான, உணர்ச்சிபூர்வமான படங்கள் தான் பிடிக்கும். எனவே கண்களை கட்டிய நீதி தேவைதையாக சுவடுகளை தராசில் நிறுத்து உங்கள் தீர்ப்பை முடிவு செய்யுங்கள்... பணத்தை மிச்சப்படுத்துங்கள்.
உலகத்தையே உலுக்கிக்கொண்டிருக்கும் எந்திரன் சுறாவளி ஒரு வழியாக எங்கள் வீட்டுக்கரையை நேற்று மாலை கடந்து சென்றது.
நேற்று மாலை 5.45 மணி காட்சிக்கு எந்திரன் படம் பார்க்க குடும்பத்துடன் சென்றோம். திரையரங்கில் அலையென மக்கள் வெள்ளம் நிரம்பி வழிந்தது. எங்கு பார்த்தாலும் நண்டு சிண்டுகளுடன் அனைவரும் குடும்ப சகிதமாக வந்திருந்தனர். நாங்களும் எங்கள் பங்கிற்கு ஒரு எக்ஸ்ட்ரா லார்ஜ் பாப்கார்ன் மற்றும் இத்தியாதி, இத்தியாதிகள் வாங்கி கொண்டு படம் பார்க்க சென்றமர்ந்தோம். படம் ஆரம்பித்தவுடன் நாகரீகம் கருதியா என்று தெரியவில்லை ஆனால் ரஜினி ரசிகர்கள் பலர் இருந்தும் யாரும் விசில் அடிக்கவில்லை. சத்தம் போடவில்லை. படம் நிசப்தமாக ஆரம்பித்து ஏறக்குறைய மூன்று மணி நேரம் என் பொறுமையை சோதித்து இனிதே முடிவுற்றது. படம் பார்க்க உள்ளே சென்றபொழுது இருந்த ஆர்வம்,ஆரவாரம் படம் பார்த்து விட்டு வெளியே போன பலரிடம் காணாமல் போனது. அது படம் பற்றிய ஏமாற்றத்தினாலா அல்லது படம் பார்த்து களைத்துவிட்டதால் ஏற்பட்டதா என்று தெரியவில்லை. வெளியே வந்த என் காதுகளில் “ரிங்” என்ற சத்தம் சிறிது நேரத்திற்கு ஒலித்துக் கொண்டே இருந்தது. I could hear the clashing of metal sound for quite some time. எனக்குத்தான் இப்படி ஆனால் என் கணவரின் முகம் அன்று மலர்ந்த ரோஜாவாக சந்தோஷமாக காணப்பட்டது. அவருக்கு படம் பிடிக்காவிட்டால் கூட அதை ஒத்துக்கொள்ள மனம் வராது. ஏன் என்றால் அவர் ஆத்மார்த்தமான ரஜினி ரசிகராயிற்றே!! நானும் ரஜினி ரசிகை தான் ஆனாலும் எனக்கு வடிவேலு ஸ்டைலில் “அப்பாடா கண்ணை கட்டிடுச்சுடா சாமீ......”
சரி எந்திரன் சூறாவளி என் மனதில் விட்டுச்சென்ற சுவடுகள் இனி இங்கே உங்களுக்காக.......
அழியாத சுவடுகள்::
1. அழகான பாடல் காட்சிகள்.
2.ரகுமானின் மனதை கவரும் இசை.
3.கடைசி இருபது நிமிடங்கள் “சிட்டி” ரஜினியின் ஆர்ப்பரிப்பான நடிப்பு.
4.பிரம்மாண்ட க்ளைமாக்ஸ்.
5. சங்கரின் தொழில் நுட்ப அறிவு.
6. இந்த வயதிலும் ரஜினியின் தொழில் பக்தி.
7. படத்திற்காக உழைத்த அனைத்து கலைஞர்களின் உழைப்பு.
8.ஆங்கில படம் போன்ற தமிழ் படம்.
9.ஒரு நொடியில் பல புத்தகங்களை ஸ்கேன் செய்து நினைவில் நிறுத்திக்கொள்ளும் ரோபோவின் திறன் என் பிள்ளைகளுக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது.
மறையக்கூடிய சுவடுகள்::
1. முதிர்ச்சி தெரியும் ரஜினியின் முகம்.
2.என்ன தான் உலக அழகியாக இருந்தாலும் உடலழகில் மார்க்கண்டேயனாக சிக்கென இருக்கும் ஐஸ்வர்யாவின் முகத்தில் பல கோணங்களில் தெரிகிறது வயதின் முதிர்ச்சி.
3.வேகம் குறைந்த ரஜினியின் நடை.(இதற்கு மேல் ஒரு அறுபது வயதுகாரரிடம் எதிர்பார்ப்பது தவறுதான்.ஆனால் என்ன செய்வது படத்தின் கதாபாத்திரத்திற்கு வேகம், இளமை தேவையாய் இருக்கிறதே)
4.படம் முழுதும் நட் ,போல்ட், மெஷின் பற்றிய வசனங்கள்தான் மிகுதி.
5.கணினி அறிவு இல்லாத சாதாரண மக்களுக்கு எவ்வளவு தூரம் இந்த concept புரியும் என்று தெரியவில்லை.(neural schema போன்ற வார்த்தைகள் க்ரீக்,லாட்டின் போன்று இருந்தது.)
6. ரஜினி,ஐஸ்ஸை காதல் ஜோடியாக கற்பனை செய்வதில் கொஞ்சம் கஷ்டம்.
7.நகைச்சுவை மிகமிக குறைவு. ரஜினி படம் என்றாலே ஜனரஞ்ஜகமாக இருக்க வேண்டும் என்ற எதிர்பார்ப்பு. பொதுவாக ரஜினி படங்களில் சிரிப்புக்கு பஞ்சம் இருக்காது. இதில் ஒன்றிற்கு இரண்டு நகைச்சுவை நடிகர்கள் இருந்தும் நகைச்சுவை வறட்சி.
8.ஒரு பெயர்ப்பெற்ற விஞ்ஞானியின் உதவியாளர்கள் என்ற பெயரில் சந்தானம்,கருணாஸை கேளித்தனமாக உலா வர செய்தது ஏற்றுக்கொள்ளும்படியாக இல்லை.They both became comedy pieces.
9.படம் முழுதும் உலோகங்களின் உரசல் சத்தம். கடைசி இருபது நிமிடங்கள் காது கிழியும் உலோக போர் சத்தம். Transformer, Terminator படம் பார்ப்பது போல் இருந்தது.
10.ஏகத்திற்கு வாரி இரைக்கப்பட்டிருக்கும் பணம்.
11.தனக்கு தெரிந்த அணைத்து computer gimmicks யையும் சங்கர் பயன்படுத்திகொள்ள ஏற்படுத்தப்பட்ட களம்.
12.சாவி கொடுத்த பொம்மை போல் உணர்ச்சியற்ற ஐஸ்வர்யாவின் நடிப்பு.
13.நீட்டி முழக்கி மூன்று மணி நேரம் படத்தை இடைவேளை இன்றி ஓடவிட்டு கொடுமை படுத்தியிருப்பது.
14.மற்ற எல்லா படங்களையும் விட அதிகமான டிக்கெட் கட்டணம்.
15.மனதில் எந்த வித பாதிப்பையும் ஏற்படுத்தாத ஒரு கதை கரு.
16. கதை மொத்தமும் ரஜினி என்ற சாமியை சுற்றியே அங்கப்பிரதட்சனம் செய்கிறது.
17.இருந்தும், மொத்தத்தில் இது ரஜினிக்கான களம் இல்லை.
படத்தை பார்த்த ஆண்கள் பலருக்கு படம் பிடித்திருந்தது. ஆனால் பெண்களுக்கு ஏமாற்றமே. இதை நான் மட்டும் சொல்லவில்லை. பல பேரிடம் கேட்டு அறிந்த பதில். அவர்களுக்கும் சேர்த்தே நான் எழுதியுள்ளேன். சிறுவர்களுக்கு வேண்டுமானால் கொஞ்சம் பிடித்திருக்கும் ஆனால் சிறுமிகளுக்கு பிடித்ததாக கேள்விபடவில்லை. Barbie doll loversயை ரோபோ லவ்வர்ஸ்களாக ஆக்குவது கடினம். கூட்டி கழித்து பார்க்கும் பொழுது புரிவது Men are from Mars and Women are from Venus. பொதுவாக பெண்களுக்கு உணர்வு பூர்வமான, உணர்ச்சிபூர்வமான படங்கள் தான் பிடிக்கும். எனவே கண்களை கட்டிய நீதி தேவைதையாக சுவடுகளை தராசில் நிறுத்து உங்கள் தீர்ப்பை முடிவு செய்யுங்கள்... பணத்தை மிச்சப்படுத்துங்கள்.
Saturday, October 2, 2010
எந்திரன் வைரஸ்
கொஞ்சம் காலமாகவே உலகெங்கும் எந்திரன் வைரஸ் பரவி வருகிறது. இது ஏழு மலை தாண்டி, ஏழு கடல் தாண்டி ,கண்டங்களை கடந்து கட்டுப்படுத்த முடியாமல் பரவி வருகிறது. வயது பேதம் இன்றி சிறுவர் முதல் முதியோர் வரை இந்த வைரஸால் தாக்கப்பட்டுள்ளனர். இதற்கு உண்டான மருந்து நேற்று முதல் திரையரங்குகளில் கிடைக்கின்றது. இதனால் மக்கள் முண்டியடித்துக்கொண்டு திரையரங்குகளின் வாசலிலேயே இரவு முதல் காத்து இருந்து இன்று தரிசனம் செய்தனர்.திருப்பதி மலையானை கூட இப்படி காத்திருந்து தரிசனம் செய்து இருக்க மாட்டார்கள். முதல் மருந்து டோஸே கிடைக்காமல் பலர் காத்து இருக்க , இரண்டாம் டோஸுக்கு வேறு தள்ளு முள்ளு நடைபெறுகிறது. இந்த வைரஸ் ஒரு ஒட்டுவாரொட்டியாக இருக்கிறது. உலக சுகாதார மையத்தினால் கூட இதனை கட்டுக்குள் வைக்க இயலவில்லை. பன்றிக்காய்ச்சலை விட மிக மிக வேகமாக பரவிவருகிறது. இது ஒரு புறம் இருக்க,
ஊரே திருவிழா கோலம் பூண்டுள்ளது . பால் அபிஷேகம் என்ன, அலகு குத்தி காவடியாட்டம் என்ன?? ஏதோ தீபாவளியே வந்துவிட்டது போன்று பட்டாசுகள் வெடிக்க, தாரை தப்பட்டை முழங்க, வருகிறார் , வருகிறார் என்று காத்திருந்த எந்திரன் மஹாராஜா வந்துவிட்டார் கம்பீரமாக வீர நடை போட்டு உலகெங்கும். இந்த வைரஸின் தாக்குதல் எங்கள் குடும்பத்தினரையும் விட்டுவைக்கவில்லை. இதில் மிகவும் பாதிக்கப்பட்டது எங்கள் வீட்டு தலைவர்தான். நேற்று அலுவலகத்தில் இருந்து வருவதற்கே இரவு 11.30 ஆகிவிட்டது. என்னடா இது கான்பரன்ஸ் கால் 10 மணிக்கே முடிந்து விடுமே இன்னும் ஏன் வரவில்லை என்று வைத்த விழி மூடாமல் நான் காத்திருந்தேன். வீட்டுக்கு வந்தவரிடம் ஏன் இத்தனை நேரம் என்று கேட்டேன். அதற்கு முதலில், “கான்பரன்ஸ் கால் லேட் ஆகிவிட்டது” என்று கூறிவிட்டு அடுத்து முகம் முழுதும் ஆனந்தம் பொங்க “எந்திரன் செம ஹிட்.” என்றார். அஹா இப்பொழுது விளங்கிவிட்டது ஏன் தலைவர் வர இவ்வளவு நேரம் என்று. அலுவலகத்திலேயே முதல் தகவல் அறிகையை படிப்பது போன்று, முதல் விமர்சனத்தை படித்து விட்டு அதற்கு பின்னர் காத்திருந்து மற்ற விமர்சனங்களையும் படித்துவிட்டு வந்திருக்கிறார். எம்.பி.ஏ படித்தபொழுது ராத்தூக்கம் முழுத்து படித்தது போல் இருந்தது.
ஒரு படம் பார்க்கப்போகும் முன் அது நன்றாக இருக்கிறதா இல்லையா ? குழந்தைகளுடன் பார்க்கலாமா? என்பதை மட்டுமே நான் தெரிந்து கொண்டு போவேன். விரிவான விமர்சனங்களை படித்துவிட்டு போக பிடிக்காது. அது படத்தின் சுவாரஸ்சியத்தை குறைத்துவிடும் போல் எனக்கு தோன்றும். மேலும் மற்றவரின் பார்வையில் நாமும் படத்தை பார்க்க நேரிடும். அடுத்தவர் ரசித்த, சுவைத்தவற்றை நாமும் ரசிக்கத்தோன்றும். ஒரு படம் பார்க்கப்போகும் போது எந்தவித "preconcieved notions" உடனும் எனக்கு போக பிடிக்காது. எனது பார்வையில் படத்தை பார்த்து மதிப்பிடவேண்டும் என நினைப்பேன். நான் சிறுமியாக இருந்த பொழுது எங்கள் வீட்டில் படம் பார்த்தப்பின் அதனைப் பற்றி அலசுதல் கூடாது. அப்படியே மறந்துவிட வேண்டும். அதனை பற்றி வீட்டுக்கு வந்தபின்னும் பேசினால் அப்பாவிடவிருந்து அடி விழும். காரணம் படிப்பில் கவனம் சிதறி விடுமாம். ஆனால் இப்பொழுது நாங்கள் எங்கள் வீட்டில் எங்கள் குழந்தைகளுடன் விலாவாரியாக சினிமாவை பற்றி அலசி ஆராய்கிறோம். காலம் மாறிவிட்டது. சினிமாவின் ஆதிக்கம் இங்கே கொடிகட்டி பறக்கிறது. நம்மை விட சினிமாவின் technical detailsஐ நம் குழந்தைகள் நன்றாக அறிந்து வைத்துள்ளனர். அவர்கள் சொல்லித்தான் எனக்கு பல படங்களின் பெயர் கூட தெரியவரும்.
பொதுவாக தமிழ் படங்கள் பார்க்காத என் மகன் எந்திரன் பார்க்க மிகவும் ஆவலாக இருக்கின்றான். காரணம் அவனின் நண்பர்கள் யாவரும் பார்க்கப்போகிறார்களாம். ஆங்கிலத்தில் டப்பிங் செய்திருந்தால் நன்றாக இருந்திருக்கும் என்று வேறு ஒரு யோசனை அவனுக்கு. ஆனால் திரும்பும் இடம் எங்கும் இப்படத்தை பற்றியே பேசுவதால் வேறு வழியில்லாமல் பார்க்க காத்து இருக்கிறான். எங்கள் நண்பர்கள் வேறு போன் செய்து டிக்கெட் புக் செய்து விட்டீர்களா? என்றைக்கு போகிறீர்கள்? என்று சமூக சேவை செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள். பட்டி தொட்டி எங்கும் இதே பேச்சுத்தான். உறவினர்களுக்கு I.S.D செய்து நலம் விசாரிக்கலாம் என்றால் முதல் கேள்வி, நன்றாக இருக்கிறீர்களா? இரண்டாம் கேள்வி,”எந்திரன் பார்த்துவிட்டீர்களா? என்பதாகும். இப்படி நாலா பக்கத்திலிருந்தும் கேள்விக்கனைகள் பாய்வதால் நாங்கள் இந்த ஞாயிற்றுக்கிழமை மாலை காட்சிக்கு போகலாம் என்று புக் செய்துள்ளோம். எனக்கு எந்த ஒரு புது படமும் முதல் சில நாட்களுக்கு பார்க்க பிடிக்காது. ரசிகர்கள் அடிக்கும் காது கிழிக்கும் விசில் சத்தம் , அவர்கள் போடும் ஆட்ட பாட்டத்திற்கு நடுவே ஒரு வசனமும் புரியாது. அப்படிப்பட்ட ஆரவார சூழ்நிலையில் என்னால் நிம்மதியாக படம் பார்க்க இயலாது. தலைவலி தான் மிஞ்சும். ஆனால் எந்திரனை நான் மூன்றாம் நாளே பார்க்க ஒத்துக்கொண்டதற்கு பல காரணங்கள். ஒன்று படம் பற்றிய இமாலய எதிர்பார்ப்பு, இந்த எதிர்பார்ப்பை படம் பூர்த்தி செய்துள்ளதா என்ற பரிதவிப்பு, படம் பார்த்த பலர் படத்தை அஹா ஒஹோ என்று புகழ்ந்து தள்ளுகிறார்கள்,அப்படி என்ன தான் இருக்கிறது என்ற எதிர்பார்ப்பு, அடுத்து சூப்பர் ஸ்டார், சங்கர்,ஐஸவர்யாவின் கூட்டனி. உலக அரங்கில் தமிழ் படத்திற்கான பெரும் அங்கீகாரம். அந்த வரலாற்றில் நாமும் ஒரு அங்கமாக இருக்கவேண்டும் என்ற நல்ல எண்ணம். இது என்ன பெரிய வறுமை ஒழிப்புத் திட்டமா என்று கேட்காதீர்கள். இப்படத்தை பொறுத்தவரையில் ஏதோ ஆர்வக்கோளாறினால் எத்தொகையாயினும் அத்தொகை கொடுத்து இப்படம் பார்ப்பதே எல்லோரின் குறிக்கோளாகிப்போனது.. படித்தவர், படிக்காதவர், அறிந்தவர், அறியாதவர், என்று எல்லா தரப்பும் இப்படத்திற்காக சுயநினைவில் நம் பர்ஸ்களுக்கு சூடு வைத்துக்கொள்ள முன் வந்துள்ளோம்.. என்ன செய்வது peer pressure வேறு. எந்திரன் பற்றிய மந்திரம் ஓத தெரியாவிட்டால் மனித குலத்தில் இடம் இல்லை என்று கூறிவிடுவார்களே என்று பயந்து, நானும் சீக்கிரம் இந்த படத்தை பார்க்க வேண்டும் என்று முடிவு செய்து ஒத்துக்கொண்டேன். இதற்கு மறுத்தால் என் வீட்டிலேயே பூகம்பம் வெடிக்கும்..... ஆக்கப்பொறுத்தவனுக்கு ஆறப்பொறுக்கவில்லை என்ற கதையாக நானும் கும்பலோடு கோவிந்தா போட காத்திருக்கிறேன்.
ஊரே திருவிழா கோலம் பூண்டுள்ளது . பால் அபிஷேகம் என்ன, அலகு குத்தி காவடியாட்டம் என்ன?? ஏதோ தீபாவளியே வந்துவிட்டது போன்று பட்டாசுகள் வெடிக்க, தாரை தப்பட்டை முழங்க, வருகிறார் , வருகிறார் என்று காத்திருந்த எந்திரன் மஹாராஜா வந்துவிட்டார் கம்பீரமாக வீர நடை போட்டு உலகெங்கும். இந்த வைரஸின் தாக்குதல் எங்கள் குடும்பத்தினரையும் விட்டுவைக்கவில்லை. இதில் மிகவும் பாதிக்கப்பட்டது எங்கள் வீட்டு தலைவர்தான். நேற்று அலுவலகத்தில் இருந்து வருவதற்கே இரவு 11.30 ஆகிவிட்டது. என்னடா இது கான்பரன்ஸ் கால் 10 மணிக்கே முடிந்து விடுமே இன்னும் ஏன் வரவில்லை என்று வைத்த விழி மூடாமல் நான் காத்திருந்தேன். வீட்டுக்கு வந்தவரிடம் ஏன் இத்தனை நேரம் என்று கேட்டேன். அதற்கு முதலில், “கான்பரன்ஸ் கால் லேட் ஆகிவிட்டது” என்று கூறிவிட்டு அடுத்து முகம் முழுதும் ஆனந்தம் பொங்க “எந்திரன் செம ஹிட்.” என்றார். அஹா இப்பொழுது விளங்கிவிட்டது ஏன் தலைவர் வர இவ்வளவு நேரம் என்று. அலுவலகத்திலேயே முதல் தகவல் அறிகையை படிப்பது போன்று, முதல் விமர்சனத்தை படித்து விட்டு அதற்கு பின்னர் காத்திருந்து மற்ற விமர்சனங்களையும் படித்துவிட்டு வந்திருக்கிறார். எம்.பி.ஏ படித்தபொழுது ராத்தூக்கம் முழுத்து படித்தது போல் இருந்தது.
ஒரு படம் பார்க்கப்போகும் முன் அது நன்றாக இருக்கிறதா இல்லையா ? குழந்தைகளுடன் பார்க்கலாமா? என்பதை மட்டுமே நான் தெரிந்து கொண்டு போவேன். விரிவான விமர்சனங்களை படித்துவிட்டு போக பிடிக்காது. அது படத்தின் சுவாரஸ்சியத்தை குறைத்துவிடும் போல் எனக்கு தோன்றும். மேலும் மற்றவரின் பார்வையில் நாமும் படத்தை பார்க்க நேரிடும். அடுத்தவர் ரசித்த, சுவைத்தவற்றை நாமும் ரசிக்கத்தோன்றும். ஒரு படம் பார்க்கப்போகும் போது எந்தவித "preconcieved notions" உடனும் எனக்கு போக பிடிக்காது. எனது பார்வையில் படத்தை பார்த்து மதிப்பிடவேண்டும் என நினைப்பேன். நான் சிறுமியாக இருந்த பொழுது எங்கள் வீட்டில் படம் பார்த்தப்பின் அதனைப் பற்றி அலசுதல் கூடாது. அப்படியே மறந்துவிட வேண்டும். அதனை பற்றி வீட்டுக்கு வந்தபின்னும் பேசினால் அப்பாவிடவிருந்து அடி விழும். காரணம் படிப்பில் கவனம் சிதறி விடுமாம். ஆனால் இப்பொழுது நாங்கள் எங்கள் வீட்டில் எங்கள் குழந்தைகளுடன் விலாவாரியாக சினிமாவை பற்றி அலசி ஆராய்கிறோம். காலம் மாறிவிட்டது. சினிமாவின் ஆதிக்கம் இங்கே கொடிகட்டி பறக்கிறது. நம்மை விட சினிமாவின் technical detailsஐ நம் குழந்தைகள் நன்றாக அறிந்து வைத்துள்ளனர். அவர்கள் சொல்லித்தான் எனக்கு பல படங்களின் பெயர் கூட தெரியவரும்.
பொதுவாக தமிழ் படங்கள் பார்க்காத என் மகன் எந்திரன் பார்க்க மிகவும் ஆவலாக இருக்கின்றான். காரணம் அவனின் நண்பர்கள் யாவரும் பார்க்கப்போகிறார்களாம். ஆங்கிலத்தில் டப்பிங் செய்திருந்தால் நன்றாக இருந்திருக்கும் என்று வேறு ஒரு யோசனை அவனுக்கு. ஆனால் திரும்பும் இடம் எங்கும் இப்படத்தை பற்றியே பேசுவதால் வேறு வழியில்லாமல் பார்க்க காத்து இருக்கிறான். எங்கள் நண்பர்கள் வேறு போன் செய்து டிக்கெட் புக் செய்து விட்டீர்களா? என்றைக்கு போகிறீர்கள்? என்று சமூக சேவை செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள். பட்டி தொட்டி எங்கும் இதே பேச்சுத்தான். உறவினர்களுக்கு I.S.D செய்து நலம் விசாரிக்கலாம் என்றால் முதல் கேள்வி, நன்றாக இருக்கிறீர்களா? இரண்டாம் கேள்வி,”எந்திரன் பார்த்துவிட்டீர்களா? என்பதாகும். இப்படி நாலா பக்கத்திலிருந்தும் கேள்விக்கனைகள் பாய்வதால் நாங்கள் இந்த ஞாயிற்றுக்கிழமை மாலை காட்சிக்கு போகலாம் என்று புக் செய்துள்ளோம். எனக்கு எந்த ஒரு புது படமும் முதல் சில நாட்களுக்கு பார்க்க பிடிக்காது. ரசிகர்கள் அடிக்கும் காது கிழிக்கும் விசில் சத்தம் , அவர்கள் போடும் ஆட்ட பாட்டத்திற்கு நடுவே ஒரு வசனமும் புரியாது. அப்படிப்பட்ட ஆரவார சூழ்நிலையில் என்னால் நிம்மதியாக படம் பார்க்க இயலாது. தலைவலி தான் மிஞ்சும். ஆனால் எந்திரனை நான் மூன்றாம் நாளே பார்க்க ஒத்துக்கொண்டதற்கு பல காரணங்கள். ஒன்று படம் பற்றிய இமாலய எதிர்பார்ப்பு, இந்த எதிர்பார்ப்பை படம் பூர்த்தி செய்துள்ளதா என்ற பரிதவிப்பு, படம் பார்த்த பலர் படத்தை அஹா ஒஹோ என்று புகழ்ந்து தள்ளுகிறார்கள்,அப்படி என்ன தான் இருக்கிறது என்ற எதிர்பார்ப்பு, அடுத்து சூப்பர் ஸ்டார், சங்கர்,ஐஸவர்யாவின் கூட்டனி. உலக அரங்கில் தமிழ் படத்திற்கான பெரும் அங்கீகாரம். அந்த வரலாற்றில் நாமும் ஒரு அங்கமாக இருக்கவேண்டும் என்ற நல்ல எண்ணம். இது என்ன பெரிய வறுமை ஒழிப்புத் திட்டமா என்று கேட்காதீர்கள். இப்படத்தை பொறுத்தவரையில் ஏதோ ஆர்வக்கோளாறினால் எத்தொகையாயினும் அத்தொகை கொடுத்து இப்படம் பார்ப்பதே எல்லோரின் குறிக்கோளாகிப்போனது.. படித்தவர், படிக்காதவர், அறிந்தவர், அறியாதவர், என்று எல்லா தரப்பும் இப்படத்திற்காக சுயநினைவில் நம் பர்ஸ்களுக்கு சூடு வைத்துக்கொள்ள முன் வந்துள்ளோம்.. என்ன செய்வது peer pressure வேறு. எந்திரன் பற்றிய மந்திரம் ஓத தெரியாவிட்டால் மனித குலத்தில் இடம் இல்லை என்று கூறிவிடுவார்களே என்று பயந்து, நானும் சீக்கிரம் இந்த படத்தை பார்க்க வேண்டும் என்று முடிவு செய்து ஒத்துக்கொண்டேன். இதற்கு மறுத்தால் என் வீட்டிலேயே பூகம்பம் வெடிக்கும்..... ஆக்கப்பொறுத்தவனுக்கு ஆறப்பொறுக்கவில்லை என்ற கதையாக நானும் கும்பலோடு கோவிந்தா போட காத்திருக்கிறேன்.
Subscribe to:
Posts (Atom)